اولین سالگرد ارتحال آیت‌الله‌العظمی سیدمحمد باقر شیرازی برگزار شد
گروه اندیشه: مراسم یکمین سالگرد ارتحال آیت‌الله‌العظمی سیدمحمد باقر شیرازی، مرجع تقلید شیعیان در حرم مطهر سیدعلاءالدین حسین(ع) شیراز برگزار شد.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از فارس، مراسم یکمین سالگرد ارتحال آیت‌الله‌العظمی سیدمحمد باقر شیرازی، مرجع تقلید شیعیان عصر دیروز، 13 اردیبهشت در حرم مطهر سیدعلاءالدین حسین(ع) شیراز برگزار شد.
در این مراسم که همراه با مداحی نجف روستا از مداحان اهل بیت(ع) همراه بود، آیت‌الله ملک‌حسینی نماینده ولی فقیه در استان کهگیلویه و بویراحمد، نمایندگان مردم استان فارس در مجلس شورای اسلامی و جمعی از مسئولان ارشد استانی، علما، فضلا و طلاب حضور داشتند.
حسن خلق و سخاوت موجب شد تا آیت‌الله‌العظمی شیرازی به فقیه کریم شهرت یابد
حجت‌الاسلام والمسلمین سیدابوفاضل رضوی اردکانی، امام جمعه موقت شیراز در این مراسم، مرحوم آیت‌الله‌العظمی شیرازی را فقیهی کریم، شخصیتی خدمتگزار و ارزشمند از بیتی عظیم برشمرد و گفت: رحوم آیت‌الله‌العظمی شیرازی فقیه نواندیشی بود که برخی از آثار و فتواهایش نوآوری در فکر داشت و به دلیل حسن خلق و سخاوتی که آن عالم ربانی به فقیه کریم شهرت یافت.
وی در ادامه با بیان اینکه در قرآن کریم مقام عالم و جایگاه علم و دانش دارای جایگاه رفیعی است و این رفعت خدادادی است، گفت: صرف علم شاید در برخی مواقع ضرر هم باشد که نفع نباشد اما آن جایگاه علمی را خداوند رفعت داده که همراه ایمان باشد.
وی ادامه داد: این درجاتی است که خداوند به فقیه و عالم دینی می‌بخشد و سر آن شاید این باشد که علمای راستین و فقهای برجسته خصوصاً فقهای شیعه امتداد خط ولایت انبیا و حافظان دین هستند.
رضوی اردکانی خاطرنشان کرد: بعد از غیبت کبری امام زمان(عج)، اگر علمایی مانند شیخ کلینی، شیخ صدوق، شیخ مفید و غیره نبودند چه کسی دین را حفظ می‌کرد و این امانت عظیمی که امروز به بشریت عرضه می‌شود در طول این 14 قرن علما این امانت را حفظ کردند و تا ظهور حضرت حجت نیز این وظیفه برعهده علماست.
انصافاً فقهای شیعه در طول تاریخ به خوبی از دین حفاظت کردند
نویسنده کتاب «مختارنامه» با تأکید بر اینکه انصافاً فقهای شیعه در این رابطه ادای دین خوبی کردند، گفت: در طول تاریخ هرجا خطری برای تحریف دین و یا بدعتی صورت می‌گیرد، این عالمان دینی بود که در مقابل آن ایستادگی کردند همانطور که در مقابل حاکمان جور مقابله کردند.
وی خاطرنشان کرد: بعد از دوران غیبت صغری که امام زمان(عج) 4 نفر فقیه عالم را به عنوان نواب خاص داشت، باب نیابت خاصه بسته شد اما نیابت عامه که مظهر تجلی کامل آن در ولایت فقیه است، باز است؛ فقیه مبسوط الیدی که بتواند هم کلمه خدا را بیان کند و هم آن را اجرا کند و باید به چنین فقیهی رجوع کرد لذا مقام ولایت فقیه وسیع‌تر از مقام مرجعیت است زیرا مرجعیت برای مراجعه احکام فقهی و شرعی جهت انجام تکالیف دینی است اما ولی فقیه همان اختیارات ولایت تشریعیه در زمان غیبت را به عهده دارد.
رضوی اردکانی با بیان اینکه اگر فقها نبودند معلوم نبود که ولایتی در کار باشد، گفت: این‌ها حجت امام معصوم در عصر غیبت و امام معصوم نیز حجت خدا بر روی زمین هستند.
مرجعیت فرعی از ولایت کامله فقیه است
امام جمعه موقت شیراز، مرجعیت را فرعی از ولایت کامله فقیه برشمرد و افزود: در قانون اساسی ما آمده است اختیاری که معصوم در مسائل احکام اربعه دارد به ولی فقیه موکول شده و حکم ولی فقیه، حکم خداست لذا در عصر غیبت کسی بلاتکلیف حکم خدا نیست و اجرای آن و حفظ اعتقادات مردم به عهده فقهاست.
وی با بیان اینکه وظیفه مردم این است که از مراجع تقلید خود پیروی کنند، گفت: در طول تاریخ هر خطری که اسلام را تهدید کرده است، فقها در خط اول مبارزه بودند چه در مبارزه با استعمار و چه استبداد.
اگر علمای شیعه نبودند، ایران امروز به بهائیت دچار شده بود
رضوی اردکانی تأکید کرد: در فتنه بهائیت اگر فقهای شیعه نبودند همانطور که عربستان گرفتار وهابیت شده است، امروز ایران نیز دچار بهائیت شده بود و در همین انقلاب اسلامی نیز اگر حمایت علما و فقها نبود امام به تنهایی نمی‌‌توانست کاری کند و تمام مجتهدان پشت سر امام قرار داشتند.
امام جمعه موقت شیراز در ادامه سخنان خود به خدمات و فعالیت‌های مرحوم آیت‌الله‌العظمی شیرازی اشاره کرد و گفت: این مرجع مجاهد شجاع و فقیه عالم، در زمانی که در عراق بود بزرگترین استوانه در مقابل صدام بود که با جرأت با او مبارزه می‌کرد و آن عالم ربانی در کنار پدر بزرگوارشان نقش مهمی در دفاع از تشیع در این کشور ایفا کرد و بعد از بازگشت به ایران نیز پایگاهی برای امام در مشهد مقدس ایجاد کردند و تبدیل به مرکز مقابله با رژیم ستمشاهی بود.
رضوی اردکانی با بیان اینکه متأسفانه شیرازی‌ها خیلی قدردان علمای نیستند، گفت: این قدردانی نه در زمان حیات و نه در زمان موت علما صورت می‌گیرد.
