زیارتی که برات شهادت داد

در طی بیش از دو سال گذشته در روزهای دوشنبه، با شهدای مجموعه سلامت فارس در طول سال‌های دفاع مقدس که در کنار خدمات پشتیبانی در جبهه‌های حق علیه باطل و خدمت به رزمندگان غیور میهن در بهداری‌ها و بیمارستان‌های صحرایی، شهدای گرانقدری را به این انقلاب تقدیم کرده‌اند، آشنا شدیم و این بخش با معرفی شهدای استان فارس ادامه یافت. همچنین در ادامه با شهدای مدافع سلامت دانشگاه علوم پزشکی شیراز که در روزهای بحران کرونا، با از جان گذشتگی در سنگر سلامت، برای حیات بیماران جنگیدند آشنا شدیم و ۹ شهید مدافع سلامت دانشگاه را در این بخش معرفی کردیم. در ادامه با شهدای مدافع حرم آشنا می‌شویم که مطلب امروز بخش همراه با شهدا به شهید «ابوذر فرح بخش»، از شهدای مدافع حرم استان فارس اختصاص دارد.

شهید ابوذر فرح‌بخش 

تاریخ و محل تولد: ۳۰/۶/۱۳۶۰ روستای بانوج شهرستان داراب

تاریخ و محل شهادت: ۸/۱/۱۳۹۶ شهر تله شیحه در سوریه

شهید ابوذر فرح‌بخش در ۳۰ شهریور سال ۱۳۶۰ به دنیا آمد. دوران ابتدایی را در مدرسه شهید یوسف بهار درس خواند و تحصیلاتش را تا مقطع دیپلم در شهرستان داراب به پایان رساند، سپس در سال ۱۳۸۰ به خدمت سربازی رفت.

شهید فرح‌بخش در سال ۱۳۹۰ برای نخستین بار به قصد زیارت به سفر کربلا و سوریه می‌رود که تاثیرات معنوی بسیاری در او به همراه داشت.

در سال ۱۳۹۱ به عنوان فرمانده پایگاه بسیج شهید آیت‌الله دستغیب بانوج انتخاب شد و در طی دوران مسئولیتش توانست جوانان بسیاری را جذب بسیج کند. شهید ابوذر فرح‌بخش عضو گردان ۳۰۷ جنت شهر و فرمانده عملیات حوزه امام حسن مجتبی (ع) شهرستان داراب نیز بود.

یکی از آرزوهای این شهید عزیز، خدمت در حرم علی‌بن ابیطالب (ع) بود که بالاخره موفق شد به مدت ۷۰ روز در سال ۱۳۹۵ در نجف اشرف به همراه دوستانش به کار تعمیر و مرمت صحن‌های حرم بپردازد.

سرانجام شهید ابوذر فرح‌بخش بعد از دیدن دوره‌های آموزشی از گردان ۳۰۷ جنت شهر داراب به شیراز و سپس از لشکر عملیاتی ۱۹ فجر استان فارس در تاریخ ۲۸ اسفندماه ۱۳۹۵رهسپار کشور سوریه شد. به گفته همرزمانش در تمامی عملیات‌ها داوطلب بود، تا اینکه در روز ۸ فروردین ۱۳۹۶ با اصابت گلوله تک تیرانداز نیروهای داعشی از پشت سر مورد هجوم قرار می‌گیرد و به شهادت می‌رسد و در تاریخ ۱۵ فروردین همان سال پیکرش در محل زادگاهش تشییع و به خاک سپرده شد.

وصیت‌نامه شهید:

... هم‌اکنون که این وصیت‌نامه را می‌نویسم با اعتقاد کامل و یقینی آشکار به وحدانیت خداوند و قرآن و اهل بیت عترت و طهارت(ع) در راهی که آرزوی بنده بوده است و برای دفاع از حریم اهل بیت عترت و طهارت (ع) و برای خدا پا نهاده‌ام و امیدوارم که فردای قیامت شرمنده بی بی فاطمه زهرا(س) نباشم و این را با تمام وجودم به مادرم و خواهر و همسرم و برادرانم می‌گویم: اگر خداوند مرا قابل دانست که در این راه به شهادت رسیدم برای بنده گریه نکنید و بلکه خوشحال باشید، چون این راه نصیب هر کسی نمی‌شود و به این فکر باشید که بی بی زینب کبری (س) یک بار دیگر اسیری نکشد و برای بی بی زینب کبری(س) و مصیبت‌هایی که کشیده‌اند در راه خدا گریه کنید، که شهادت آرزوی هر شخص آزاده است.

در ضمن ما برای مبارزه می‌رویم و جهاد در راه خدا و اگر خداوند مرا قابل دانست شهادت را نصیب بنده بفرماید... بنده خواستم که بی بی حضرت زینب(س) دیگر اسیری نکشد با پا نهادن در دفاع از حرم ایشان.