سازگاری اجتماعی در بحران كرونا

سازگاری را می‌توان ظرفیت تبدیل و تحول، تطبیق و سازگاری و توان مقابله با تنش و بحران‌های اجتماعی نامید. با توجه به اینکه ویروس نوظهور کرونا در این مدت کوتاه جای خود را در زندگی انسان‌ها باز کرده و شیوه‌های زندگی را تغییر داده است، نیاز است تا با آگاهی‌افزایی در این خصوص (سازگاری و بالا بردن سطح آن) بین افراد جامعه از طرق مختلف همچون صدا و سیما، فضای مجازی و... آموزش داده شود.

افرادی که سازگاری بالا دارند، قدرت سازگاری مناسبی را در مواجهه با مشکلات دارند و باورهای ذهنشان را طوری برنامه‌ریزی می‌کنند که بعد از هر موقعیت استرس‌آوری به دنبال رشد خودشان باشند و مثل خیلی‌ها تسلیم آسیب‌های روان‌شناختی نمی‌شوند.

یکی از راهکارهای افزایش سازگاری در ارتباط با خانواده و دوستان است. افراد باید بتوانند ارتباط صمیمی و عاطفی و حمایت‌گرانه‌ای در چهارچوب خانواده و یا  دوستان برای خود بسازند.

افزایش اعتماد به نفس و اعتماد به قابلیت‌ها و توانمندی‌های شخصی خود‌، یکی از شاخصه‌های سازگاری است بدین معنا که فرد باید به توانایی‌های خودش برای حل مشکلات باور داشته باشد.

یکی دیگر از راه‌های افزایش سازگاری، نگرش مثبت نسبت به آینده و جنبه‌های مثبت رویدادها، دل بستگی‌های مثبت مثل مشارکت در فعالیت‌ها و سرگرمی‌ها، یادگیری مهارت‌های زندگی، مهارت‌های ارتباطی، مهارت حل تعارض و در نهایت تعیین هدف در زندگی، از اساسی‌ترین مؤلفه‌های مؤثر در سازگاری است. 

سازگاری بدین معنا نیست که استرس را از بین ببرد یا سبب حذف سختی‌های زندگی  شود، افرادی که سازگاری بالا دارند،  نیز مانند بقیه زندگی پر از فراز و نشیب دارند اما می‌دانند که چگونه باید این شرایط سخت و دردناک را مدیریت کنند. آن‌ها هم از لحاظ احساسی درد و غم را تجربه می‌کنند اما توانایی مدیریت شرایط خود را دارند و توانایی غلبه بر تنوع و تغییرات زندگی خود را داشته و زندگی را ادامه می‌دهند.

 این افراد نه تنها می‌توانند مشکلات زندگی را تحمل کنند، بلکه  قادر هستند از دیگران هم حمایت عاطفی داشته باشند و در غم دیگران هم شریک بوده و به آن‌ها نیز کمک کنند که دوباره سرحال شوند.

نتیجه اینکه سازگاری از مهارت‌های  قابل آموزش است، یعنی پدیده‌ای ذاتی نیست بلکه از طریق آموزش، یادگیری و تجربه حاصل می‌شود.

آمنه سلمانی، مشاور و مددکار اجتماعی کلانتری عباسیه شیراز