خاطره حجت‌الاسلام زائری از حجت‌الاسلام حائری شیرازی/ دست‌هایی شایسته بوسیدن حتی به زور
کانون خبرنگاران نبأ: حجت‌الاسلام محمدرضا زائری در کانال تلگرام خود و به بهانه درگذشت آیت‌الله حائری شیرازی خاطره‌ای را به اشتراک گذاشت.
به گزارش کانون خبرگزاری ایکنا، نبأ، حجت‌الاسلام محمدرضا زائری در کانال تلگرام خود و به بهانه درگذشت آیت‌الله حائری شیرازی خاطره‌ای را به اشتراک گذاشت:
در این مطلب آمده است: «در تابستان سال۷۷ با دوستانی به همدان رفتیم تا دو سه روزی در معیت استاد حاج شیخ حسین انصاریان باشیم، و قبل از ظهری ما را به سیاحتی در دره گنجنامه بردند، چون تابستان و تعطیلات بود جمعیت زیادی آمده بودند و متوجه شدیم مردم برای قضای حاجت مشکل دارند و به ما هم سرایت کرد چون سه چشمه توالت موجود در گنجنامه گرفته بود و با سنگ و کلوخ و ... کاسه آنها پر و لبریز از کثیفی شده بودند .
ما که قصد داشتیم آنجا تا غروب استراحت کنیم با این وضع ممکن نبود .تصمیم گرفتیم کمی در تپه‌ها و باغات پیاده روی کنیم و برگردیم .
ساعاتی بعد که به محل پارک ماشین‌ها کنار توالت‌های غیر قابل استفاده برگشتیم متوجه صف مردم برای قضای حاجت و وضو گرفتن بعضی مردم شدیم.
تصور کردیم شهرداری یا سازمان گردشگری که پول ورودی می‌گیرند، بالاخره به وظیفه معطل مانده خود عمل کرده‌اند! اما در بین مردم صحبت از یک شیخ محترم بود که می‌گفتند به اینجا آمده برای دیدن گنجنامه و کار را ایشان درست کرده‌اند، راننده ما که آنجا مانده بود برایمان نقل کردند که یک روحانی آمد و وضع مستراح‌ها و مشکل مردم را که دیده اول سراغ مسئولین را گرفته و کسی حضور نداشته و به راننده و همراهانش گفته کاری بکنند و آنها هم دیده‌اند پر از تعفن و اشیاء هستند و به ایشان گفتند خیلی بوی بد می‌دهد و ابزاری نداریم و شیرهای آب هم خراب هستند و نمی‌توانیم کاری بکنیم ولی ایشان خودشان رفتند اوضاع را دیدند و لباس روحانی را در آوردند و آستین‌ها را بالا زدند و دست‌هایشان را در کیسه‌های پلاستیک میوه که در ماشین بود قرار دادند و خواستند هرچه کیسه پلاستیک در ماشین‌ها هست بیاورند. وی پارچه‌ای روی دهان و بینی خود بستند و شخصا تمام اشیاء و لجن‌ها و ... را با دست از کاسه توالت‌ها را بیرون کشیده و در کیسه پلاستیک‌ها ریختند و از راننده و محافظ‌ها که حالشان بهم میخورد خواستند که فقط از دره با دبه‌ها آب بیاورند و پس از تخلیه و باز کردن گرفتگی‌ها همه توالت‌ها را شسته و آماده استفاده مردم کردند .
خرابی لوله‌ها و شیرهای آب را هم برطرف کردند و بعد خود را طاهر کرده و وضو گرفته و در گوشه باغچه‌ای در آن نزدیکی به نماز ایستادند .
مایل شدم بروم و ایشان را ببینم و بدانم کدام روحانی هستند. از دور به ما نشانش دادند و تا آمدیم به ایشان برسیم سوار خودرو شده بودند، ماشین دور زد و از کنار ما رد شد و دیدم آیت‌الله حائری شیرازی نماینده ولی فقیه و امام جمعه شیراز است.
بسیار تحت تاثیر قرار گرفتم و به همراهان گفتم ای کاش رسیده بودیم و برای این عمل ایشان دستش را بوسیده بودیم .
همراهم به شوخی گفت حالا نذر کن هر وقت دیدی ببوسی تا قضای دست بوسی را بجا بیاوری، من با جدیت گفتم نذر می‌کنم حتما برای بوسیدن هردو دستش به شیراز بروم .
چند ماه بعد استاد حاج شیخ حسین انصاریان را به شیراز دعوت کردند برای منبر و من هم برای دیدن فامیل و دیدار ایشان و میزبانش آیت الله حائری به شیراز رفتم، هم فال بود و هم تماشا، وقتی به منزل آیت الله حائری رفتیم تعدادی روحانیون و مسئولین نشسته بودند، می‌دانستم آقای حائری به هیج وجه نمی‌گذارند کسی دستش را ببوسد، وسط مجلس ایستاده و اعلام کردم حاج آقا اجازه دست بوسی نمی‌دهند اما من چند ماه پیش در همدان برای کاری که کرده‌اند نذر شرعی کرده‌ام که در اولین دیدار هر دو دست ایشان را ببوسم، و بلا فاصله به سمتشان رفتم و با ذکاوت و هوشی که داشت متوجه علت شدند، تا آمدند دست‌ها را عقب بکشند گرفتم و هر دو را بوسیدم و بر دیده گذاشتم .
به مطایبه و نکته پرانی همیشگی گفتند: شما فقط اهل تشویق کار خوب هستید یا اهل عمل به کارهای خوب هم هستید؟
عرض کردم: دعایمان کنید که اهل عمل بشویم چون قبل از جنابعالی ما هم گرفتاری مردم و خودمان را در آن تنگه دیده بودیم و رد شدیم، کمیت عمل ما لنگ است، امیدوارم از شما بیاموزیم .
بعد آهسته‌تر فرمود: حالا نمی‌خواهد به این آقایان بگوئید بین خودمان باشد.
محمدعلی نادعلی
