وحدت حوزه و دانشگاه نباید صوری باشد

سید محمود حسینی، استاندار اسبق اصفهان در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از اصفهان، با اشاره به موصوع وحدت حوزه و دانشگاه، اظهار کرد: در این رابطه نوع نگاه و برداشت با توجه به تاکتیکی یا استراتژیک بودن آن متفاوت است. به‌عنوان مثال حوزه و دانشگاه قبل از انقلاب در مخالفت و مقابله با رژیم شاه وحدت داشتند که این یک امر تاکتیکی بود و یا وحدت حوزه و دانشگاه در مقابله با اسرائیل و استکبار، امری تاکتیکی است.
وی ادامه داد: هنگامی که مانع و دشمن مشترک حوزه و دانشگاه از بین برود، طبیعتا آن وحدت هم از بین می‌رود. در حالیکه وحدت باید یک وحدت پایدار تعریف شود، به این معنی که هم حوزه حاضر به پذیرش دانشگاه و روش‌ها و متدهای آن باشد و هم دانشگاه توانایی پذیرش مبانی سنتی حوزه را داشته باشد، نه اینکه هرکدام یکدیگر را در هر امری فاقد صلاحیت بدانند. در واقع حوزه و دانشگاه باید کلیت یکدیگر را بپذیرند و حاضر به گفت‌وگو و تعامل با یکدیگر باشند.
استاندار اسبق اصفهان با اشاره به اینکه در اداره جامعه باید متحد باشیم، افزود: برای اداره جامعه هم از علم روز و هم از سنت به‌عنوان امری ارزشمند و دارای ارزش‌های به‌روز، باید استفاده شود. در نتیجه وحدت حوزه و دانشگاه نباید صوری و تاکتیکی باشد، بلکه باید دارای اهداف غایی باشد.
این فعال دانشجویی دهه 50 تصریح کرد: اگر دانشگاه مدعی این باشد که فقه مصطلح حوزه‌ها یا اسلام فقاهتی باید به‌روز شود و اداره آن با روش‌های فقهی که متعلق دوران دیگری بوده، امروزه امکان‌پذیر نیست، حوزه موظف است، این مهم را بپذیرد و در مقابل اگر حوزه نیز بیان کند که متدها، علوم و تکنیک‎های غربی باید بومی و متناسب با فرهنگ و آموزه‌های دینی باشد، دانشگاه نیز باید این مسئله را در نظر بگیرد، تا تعاملی سازنده برقرار شود و باب گفت‌وگو بین حوزه و دانشگاه باز باشد.
وی اظهار کرد: حوزه و دانشگاه نباید بر دیگری احساس سیطره و مطلق‌انگاری داشته باشند و حرف یکدیگر را نپذیرند، به‌عنوان مثال حوزه نباید با تاکید بر اینکه حرفش عین دین است و دانشگاه هم با تاکید بر اینکه حرفش عین علم می‌باشد، برمدعا و گفته‌های خود پافشاری کنند و حرف یکدیگر را نپذیرند. درواقع حوزه و دانشگاه نباید مطلق انگاری و خودحق انگاری کنند، بلکه باید بتوانند با یکدیگر تعامل و گفت‌وگو داشته باشند.
حسینی خاطر نشان کرد: انتظار دانشگاه از حوزه، به‌روز شدن حوزه و شنیدن حرف‌های جدید است و اینکه حوزه از انگ انحراف زدن به دانشگاه بپرهیزد و ادبیات خود را متناسب با ادبیات روز و ادبیات گفت‌وگو بیان کرده و از خطابه و سخنرانی یک‎طرفه دوری کند.